47- و تا بودند ميگفتند آيا وقتى بميريم و خاك و استخوان پوسيده گرديم راستى ما چگونه برانگيخته ميشويم.

48- آيا پدران پيشين ما نيز.

49- (اى پيامبر) بگو آرى حتما پيشينيان و آيندگان.

50- بسوى وعده روز معيّن گرد آورده شوند.

51- سپس شما اى گمراهان تكذيب كنندگان.

52- حتما از درختى كه زقّوم است خواهيد خورد.

53- پس شكمها را از آن پر خواهيد كرد.

54- بر بالاى آن زقوم آب جوشان مينوشيد.

55- و مانند شتران بس تشنه خواهيد نوشيد.

56- روز جزا اين (خوراك و نوشابه) پيش كش و غذاى شما باشد.

قرائت آيات:

ابن عامر (ء اذا متنا) را بدو همزه قرائت كرده و نيز أ إنّا لمبعوثون را بدو همزه خوانده و بين دو همزه استفهام جمع نكرده مگر در اين موضع از قرآن و ما مبناى غير او از قاريان را ياد كرديم در گذشته و نيز مبنا و روش او را در امثال آن و اهل مدينه و عاصم و حمزه (شرب الهيم) بضمّه شين خوانده و باقى از قرّاء بفتحه آن قرائت كرده‌اند.

دليل آن:

ابو على گويد: كه الف استفهام در قول خدا (ائنّا) ملحق شود يا ملحق نشود (اذا) متعلق خواهد بود بچيزى كه دلالت بر آن ميكند قول او (أ انا لمبعوثون)