هباء: غبار مثل شعاع است در نازكى، و زياد است كه با شعاع آفتاب از سوراخ دريا ديوار بيرون ميآيد.

انبثاث: بمعنى پراكنده شدن اجزاء بسيار است در جهات مختلفه.

و ازواج: اصنافيست كه بعضى از آن با بعض ديگر است، چنانچه به چكمه و موزه زوجان گفته ميشود.

و ثلّه: جماعت و اصل آن قطعه است از قول ايشان (ثل عرشه) وقتى كه ملكش بخراب شدن تختش قطع شود. و ثلّه يك قطعه و دسته از مردم است.

الموضونه: بافته شده است كه بعضى از تار و پودش داخل بهم ميشود مثل صفه زره كه حلقه‌هاى آن داخل بيكديگر ميشود.

اعشى گويد:

و از بافته‌هاى داود 7 زره و درعى بود كه كاروانى بعد از كاروان بسوى قبيله برده ميشد.

و از آنست شكم بند شتر كه برخى از آن دوبله با بعضى ديگر بافته ميشود.

اعراب آيات:

((إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ)) ظرف است از معناى (ليس) براى آنكه تقديرش اينست لا يكون لوقعتها كاذبة، نميباشد براى وقوع آن دروغى و نفى حال نيست، پس (اذا) ظرف از آن نيست، و ممكن است كه عامل در (اذا) محذوف باشد براى دلالت كردن محل بر آن مثل آنست كه گفته است: (اذا وقعت- الواقعة كذلك فاز المؤمنون، و خسر الكافرون) چون روز قيامت چنانى واقع شد مؤمنين رستگار و كافران زيانكار شوند.