شما سلام كنند، پس خدا بايشان رخصت داد، پس گفتند ما زنان جاودانى هستيم كه مرگ نداريم و نمى‌ميريم و ما زنان باكره و دوشيزه هستيم كه هرگز بكارت ما از بين نميرود همسران مردان بزرگواريم آن گاه پيغمبر 6 قرائت فرمود:( (حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ)).

((لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ)) معناى آن گذشت و جهت تكرار اين امتياز آنهاست از يكديگر، زيرا صفت حورى كه در خيمه‌ها سكونت دارند با صفت حورى كه‌( (قاصِراتُ الطَّرْفِ)) هستند فرق دارد.

((مُتَّكِئِينَ عَلى‌ رَفْرَفٍ خُضْرٍ)) جبائى گويد: تكيه بر فرشها و بالشهاى بلند دارند.

سعيد بن جبير گويد: رفرف باغهاى بهشتى است و مفرد آن رفرفه است.

ابن عباس و قتاده و ضحاك گويند: رفرف منازل بهشتى است.

حسن گويد: مخدّه و پشتى‌هاست.

((وَ عَبْقَرِيٍّ حِسانٍ)) ابن عباس و سعيد بن جبير و قتاده و ضحاك گويند:

پشتى‌ها و بالشهاى بسيار خوب.

مجاهد گويد: عبقرى ديباج است.

حسن گويد: آن فرش است.

قتيبى گويد: هر جامه نقاشى رنگى عبقرى است و آن جمع است و براى اين فرمود (حسان) سپس سوره را پايان داد بچيزى كه شايسته و سزاوار بود كه بآن تعظيم و تجليل از مقام ربوبى شود، پس فرمود:

((تَبارَكَ اسْمُ رَبِّكَ)) يعنى بزرگ و عاليست اسم پروردگارت، براى آنكه اوست مستحق آنكه توصيف شود بچيزى كه غير او توصيف بآن نميشود از جهت آنكه‌