4- زنانى كه سر از بام و يا پنجره و درب منزل بيرون كنند نيستند.

5- زنانى كه بشوهرشان نيرنگ بزنند و بگويند حالا ميايم و نيايند تا شوهر بخواب رود نيستند.

6- زنانى كه فحاش و بد دهن و سليطه باشند نيستند.

7- زنانى كه چشمك بمردان اجنبى و بيگانه بزنند نيستند.

8- زنانى كه راه پيمايى در خيابانها و راه‌ها نمايند و شعار بدهند- نيستند.

9- زنانى كه مغرور و فريبنده باشند نيستند.

10- زنانى كه شوهرانشان را اذيّت كنند نيستند.

عقبة بن عبد الغفار گويد: زنان و بانوان بهشتى دست همديگر را گرفته و سرودى مى‌خوانند كه مثل آن را هيچ آفريده‌اى نشنيده است، ميگويند:

«نحن الراضيات فلا نسخط» ما زنان راضى و خرسنديم كه خشم نميكنيم و نحن المقيمات فلا نطعن، ما زنان ساكن و مقيمى هستيم كه بيرون نميرويم، و ما زنان برگزيده زيبا محبوبه همسران بزرگوار هستيم.

عايشه گويد: وقتى حور العين اين سرود را خواندند، زنان مؤمنه دنيوى پاسخ آنها را دهند و گويند:

و نحن المصلّيات و ما صليتن، ما زنان نماز گذاريم و شما نماز نخوانديد، و نحن الصائمات و ما صمتنّ، ما زنان روزه داريم و شما روزه نگرفتيد، و نحن المتوضئات و ما توضأتنّ، و ما زنان وضو گيرنده بوديم و شما وضو نساخته‌ايد، و نحن المتصدقات و ما تصدقن، ما زنان صدقه دهنده بوديم و شما صدقه‌اى‌