فرش، و قول او( (وَ جَنَى الْجَنَّتَيْنِ دانٍ)) اعتراض است، و قول او( (فِيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ)) صفت ديگريست براى فرش، و قول او( (كَأَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ الْمَرْجانُ)) حال است براى قاصرات الطرف، يعنى: آن حوريّه‌ها شباهت بياقوت و مرجان دارند.

و قول او(هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ‌)» جمله معترضه بين معطوف و معطوف عليه است، و تقدير آن اينست: و لهم من دونهما جنتان، و براى ايشان از نزديكترين آن دو بوستان دو باغ ديگريست.

تفسير آيات:

آن گاه خداوند سبحان در دنباله وعيد و بيمى كه داده بود وعده و بشارت داده و گفت:

((وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ)) يعنى: مقام خودش را در بين دو دست خداى خويش براى حساب ببيند و بترسد، پس ترك گناه و شهوت كند.

مجاهد گويد: و او كسى است كه اهتمام بگناه ميكند پس خداى تعالى را متذكّر شده آن را ترك ميكند.

و بعضى گويند: اين خوف براى كسيست كه خدا را مراقبت كند در پنهانى و آشكارا، پس حرامى براى او پيش آيد آن را ترك كند از ترس خدا، و آنچه خير عارض او بشود آن را عمل كند و كار خود را براى خدا انجام دهد كه هيچ كس مطّلع نباشد.

حضرت صادق 7 فرمود: كسى كه بداند كه خداى تعالى او را مى‌بيند و سخن او را ميشنود از خوب و بد، پس مانع او شود اين معرفت از اعمال قبيحه پس براى اوست‌( (جَنَّتانِ)). مقاتل گويد: يعنى جنّت عدن و جنّت‌