(فَكَيْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ) يعنى: هنگامى كه فرشتگان الهى جانهاى آنان را ستانند آن وقت حالشان چگونه است، و اينكه چيزهايى از جمله حذف شده است بخاطر تعظيم آن مصيبتى است كه در آن وقت بر آنان وارد مى‌شود.

(يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ) يعنى بخاطر مجازات بصورتها و پشتهاى آنان ميزنند آن گاه خداوند بزرگ بعلت اين ضربت پرداخته ميفرمايد:

(ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللَّهَ) چون آنان دنبال گناهانى ميرفتند كه خداوند از آنها بدش آمده و بخاطر آن مجازات خواهد كرد.

(وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ) و از ايمان بخدا و اطاعت رسول 6 كه موجب رضايت الهى است بدشان مى‌آمد.

(فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ) در نتيجه خداوند كارهاى نيكى را كه انجام ميدادند مانند نماز صدقه و ديگر اعمال از بين برد، زيرا اين كارها بدون ايمان انجام ميگرفت‌[1] سپس ميفرمايد:

(أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغانَهُمْ) يعنى اينان فكر ميكردند كه خداوند كينه توزيهايشان را نسبت به مؤمنين ظاهر نساخته، و عيبهاى آنان را براى پيامبر 6 ظاهر نميسازد.

[1]- نور الثقلين ج 5 صفحه 43 حديث 70:( از روضة الواعظين مفيد رحمه اللَّه از حضرت باقر( ع) روايت شده است كه فرمودند:( ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللَّهَ وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ، اينان از على( ع) ناراحت بودند و قبلا خداوند روز بدر و روز حنين و در بطن نخله و روز ترويه و روز عرفه فرمان ولايت على( ع) را صادر فرموده بود، و پانزده آيه در سفر حجّى كه رسول خدا6 از مسجد الحرام ممنوع شد در جحفه و نجم نازل گرديد)