مهمان نوازى- از بين ميبرد، يعنى: اينگونه اعمالى كه بجا آورده‌اند باطل شده مثل آنكه اصلا انجام نداده‌اند، زيرا در آخرت براى اين اعمال پاداشى نخواهند ديد.

بعضى گفته‌اند كه اين آيه در باره آن ده نفرى نازل شده است كه هر كدامشان يك روز لشكر اسلام را غذا دادند[1].

(وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ) يعنى: آنان كه به يكتايى خدا ايمان آورده و اعمال نيك هم انجام داده‌اند.

(وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلى‌ مُحَمَّدٍ) و به قرآن و عباداتى كه بر محمّد نازل شده است ايمان آورده‌اند، و علّت اينكه حضرت محمّد را جداگانه ياد كرده است، و ايمان به او مخصوصا اشاره نموده است، تعظيم و تشريف آن حضرت بوده است، و نيز براى آنكه اهل كتاب نگويند: ما بخدا و پيامبران و كتابهاى آسمانى خود ايمان آورده‌ايم.

[1]- شواهد التنزيل حسكانى ج 2 ص 172:( از حسين بن على( ع) در مكه شنيدم كه يادآور شد آيه:( الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ...) سپس فرمود:

اين آيه در مورد ما و بنى اميه نازل شده است) كه( الَّذِينَ كَفَرُوا) بنى اميه و( الَّذِينَ آمَنُوا) اهل بيت( ع) است.

تفسير ابن عبّاس صفحه 315 در باره( وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ‌) گفته است:

يعنى: مردم را از دين خدا و اطاعت او منصرف كرده‌اند و آنان كسانى هستند كه در جنگ بدر غذا دادند: عتبه و شيبه دو پسر ربيعه و منبه و بنيه دو پسر حجاج و ابا البحرى فرزند هشام و ابو جهل فرزند هشام و يارانشان).

لباب النقول فى اسباب النزول سيوطى صفحه 197 ميگويد:( ابن ابى حاتم از ابن عباس در باره قول خدا( الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ‌) نقل كرده است كه در باره اهل مكه نازل شده است، و(الَّذِينَ آمَنُوا ...) را گفته انصار، مى‌باشد)