هستند.

(وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ) يعنى: آنان نسبت به اين نام‌گذارى دانشى نداشته و يقين نداشته‌اند كه فرشتگان دخترند.

(إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ) اينان از ظن و گمان پيروى ميكنند كه در ظن و گمان احتمال خطا و صواب وجود دارد و نيز:

(وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً) منظور از حق در اين آيه علم است، يعنى ظن و گمان نميتواند ما را از علم بى نياز سازد، و نيز نميتواند جايگزين علم گردد، سپس به پيامبر خود خطاب كرده ميفرمايد:

(فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنا) يعنى: اى محمد هر كس از ياد ما روگردان شد و اقرار به توحيد ما ندارد تو نيز از او رويگردان شو.

(وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا) اينان تمايلات مادى و دنيوى دارند و دنبال سودجويى هستند، يعنى: تو با آنان بخاطر اعمالشان مقابله نكن و با صبر و بردبارى آنان را تحمل كن، و دست از موعظه و اندرزشان بر مدار، و آنان را بسوى حق دعوت كن.

(ذلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ) يعنى: بى‌توجهى به امور آخرت، و همّت گماشتن و توجه به لذتهاى زودگذر نهايت علم و دانش آنان است، و اين يك بهاى اندكى است كه هيچ انسان عاقلى به آن راضى نخواهد شد، زيرا اين خصلت از ويژگيهاى چهارپايان است، كه در فكر خوراك فعلى ميباشد و به عواقب كار خود نمى‌انديشد، و در دعا آمده است (اللهم لا تجعل الدنيا اكبر همنا و لا مبلغ- علمنا).

يعنى: «خداوندا دنيا را مهمترين هدف و نهايت دانش ما قرار مده».

(إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ) اى محمد خداى تو از تمام مخلوقات و از تو داناتر است.

(بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ) يعنى: خداوند نسبت به كسانى كه ستم مى‌كنند و از