اندازه‌اى بود كه شما آن را بقدر دو قوس يا كمتر ميدانيد، و اين مورد درست مانند قوله تعالى است كه ميفرمايد: (أَوْ يَزِيدُونَ‌) كه سخن در باره آن گذشت‌[1].

عبد اللَّه بن مسعود گويد: رسول خدا 6 جبرئيل را ديد در حالتى كه داراى ششصد بال بود، و اين حديث را بخارى و مسلم در صحيح نقل كرده‌اند.

(فَأَوْحى‌ إِلى‌ عَبْدِهِ ما أَوْحى‌) يعنى: خداوند بر زبان جبرئيل به سوى محمد 6 آنچه را كه ميخواست وحى كند وحى فرمود، ما در آيه احتمال هست كه مصدريه باشد، و نيز ممكن است موصوله باشد بمعنى الذى.

از حسن و ربيع و ابن زيد روايت شده است كه معنى آنست كه جبرئيل آنچه را كه خداوند به او وحى كرده بود بر محمد 6 وحى نمود، و اين روايت از عطا و ابن عباس رسيده است.

سعيد بن جبير گويد: خداوند بر پيامبر وحى فرمود: (أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوى‌) تا (وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ‌).

بعضى گفته‌اند خداوند بر پيامبر وحى فرموده است: (بهشت بر پيامبران حرام است تا آنكه اول تو وارد آن شوى، و نيز بر امتها حرام است تا امت تو وارد آن شوند.

بعضى هم گفته‌اند: يعنى: خداوند بر پيامبر سرى از اسراء را نازل فرمود، و در اين باره شاعر گفته است:

[1]- در تفسير سوره صافات آيه 147.