4- قول ابن عباس است كه ميگويد: منظور از آن تيرهاى شهابى است كه از ستارگان رها ميشود، و آن عبارتست از آنچه كه بوسيله آن شياطين بهنگام استراق سمع رجم ميشوند.

عامه از حضرت امام جعفر صادق (ع) روايت كرده است كه پيامبر خدا 6 در شب معراج از آسمان هفتم نازل، پس از آنكه اين سوره نازل شد به عتبة بن أبى لهب خبر دادند، او نيز خدمت پيامبر 6 آمد و دخترش را طلاق داده تف بر صورت او انداخت و گفت: تو به ستاره و به خداى ستاره كافر شدى، حضرت رسول 6 او را نفرين كرده فرمود: (خداوند سگى از سگهايت را بر او مسلّط فرما) عتبه بطرف شام حركت كرد، در بين راه پياده شد، خداوند ترس را بر وجود او مسلّط فرمود، به ياران خودش گفت: شب مرا در وسط خودتان بخوابانيد دوستانش اين كار را كردند، شيرى آمد و او را در ميان يارانش پاره پاره كرد، و حسان شاعر در اين باره ميگويد:

[1]- قذعه يعنى با فحش و ناسزا و سخنان زشت او را سرزنش نمود.

[2]- در يك نسخه خطى پس از اين شعر آمده است:( حتى اتاه وسط اصحابه، و قد علاهم سنة الهاجع)