انجام نميدهند، همانگونه كه در دنيا بهنگام شراب خوردن مرتكب ميشوند، و تأثيم از باب تفعيل است از ماده اثم، گفته ميشود (اثمه) هنگامى كه او را صاحب گناه سازد، يعنى اين جام شراب آنان را صاحب گناه نخواهد ساخت.

از مجاهد نقل شده است يعنى: به خاطر نوشيدن اين شراب به يكديگر دشنام نخواهند داد، و نيز يكديگر را به گناه وادار نميكنند.

(وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ) و بمنظور خدمت نمودن به آنان اطرافشان گردش ميكنند.

(غِلْمانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ) غلامانى كه در خوبى و زيبايى و صفا و سفيدى بسان لؤلؤ درخشان هستند، و مكنون بمعنى محفوظ و مخزون است.

بعضى گفته‌اند: غلامان در خدمت اهل بهشت احساس هيچنوع رنج و مشقّتى نميكنند، بلكه در خدمت نمودن به اهل بهشت احساس لذّت و شادمانى ميكنند، زيرا آنجا جاى درد و رنج نيست.

از حسن روايت شده است كه گفتند: يا رسول اللَّه وقتى در بهشت خادمان بهشتيان مانند لؤلؤ زيبا و درخشان باشند خود بهشتيان چه حالتى خواهند داشت؟ حضرت فرمودند: سوگند به آن خداوندى كه جان من در كف قدرت او است برترى زيبايى بهشتيان بر غلامانشان مانند برترى ماه در شب چهاردهم است.

بر ستارگان.

(وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ) از ابن عباس نقل شده است يعنى:

بهشتيان از ترس و درد و رنجهايى كه در دنيا داشته‌اند ياد ميكنند، كه آيه بعدى آن را تفسير كرده ميفرمايد:

(قالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ) يعنى: ما پيش از اين در دنيا كه بوديم از عذاب آخرت ترس داشتيم.

(فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ) يعنى: خدا بر ما منّت نهاد و ما را از عذاب جهنّم نجات داد.