ماهدون- ماهد بمعنى آماده كننده چيزى است، و آماده نمودن چيزى كه صلاحيت استقرار بر آن دارد، گفته ميشود (مهد يمهد مهدا و مهد تمهيدا) بمعنى (وطى‌ء توطئة).

أ تواصوا- تواصى بمعنى سفارش نمودن بيكديگر است، كه مردم بعضى به ديگران سفارش مى‌نمايند، و وصيّت بمعنى دستور دادن به كارهاى با اهميّت است با نهى از مخالفت.

ذنوبا- ذنوب در اصل بمعنى دلو پر از آب است كه هم مذكّر آورده ميشود و هم مؤنّث، شاعر عرب گفته است:

و علقمه گويد:

معناى آيات:

(وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ) از ابن عباس و مجاهد و ابن زيد و قتاده نقل شده است تقدير چنين است: (و بنينا السماء بنيناها بقوّة) يعنى: ما آسمان را آفريديم و آن را با نظامى خوب برپا داشته‌ايم.

(وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ) بنقل از ابن عباس يعنى: ما قدرت داريم كه از آسمان با عظمت‌تر نيز بيافرينيم.

حسن گفته است يعنى: ما قدرت داريم كه به وسيله باران روزى مردم را بيشتر توسعه دهيم.

و بعضى گفته‌اند يعنى: ما نسبت به مخلوقات خود دستمان باز است و از آن عاجز نيستيم، بنا بر اين (موسع) بمعنى صاحب (سعه) است كه آن نيز بمعنى بى‌نيازى و توان داشتن است.