قرائت كرده‌اند.

دليل قرائت:

صاعقه- ابو على گويد كه: ابو زيد گفته است صاعقه رعد و برقى است كه از آسمان فرود آيد، (و صاقعه) آن چيزى است كه بر سر فرود آيد، اصمعى گويد:

(صاقعه) و (صاعقه) هر دو به يك معنى است و اصمعى شعرى سروده است كه در آن ميگويد:

و اما (صعقة) بعضى گويند: مانند زجرة است، و آن عبارتست از صدايى كه ناشى از صاعقه ميباشد.

بعضى از رجز خوانان گفته‌اند:

قوم نوح- و هر كس (قوم نوح) را بكسر خوانده است آن را عطف بر (و فى موسى) گرفته است يعنى: (و فى قوم نوح)، و قوله (وَ فِي مُوسى‌ إِذْ أَرْسَلْناهُ‌) عطف است بر يكى از دو چيز يا عطف است بر (وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً)، و فى موسى يا اينكه است عطف است بر قوله (وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ‌) و فى موسى، يعنى: در فرستادن موسى آيات روشنى است، و نيز در قوم نوح نشانه‌اى است.

و هر كس قوم نوح را نصب داده و گفته است (وَ قَوْمَ نُوحٍ‌) در نصب آن نيز دو وجه جايز است كه هر دو حمل بر معنى است:

1- آنكه (فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ) بمعنى أهلكناهم است، پس مثل آنكه گفته‌

[1]- كه به جاى« صواعق»« صواقع» استعمال نموده است.