و باين معنا است كه شروع به داد و فرياد كرد، همانگونه كه از زبان او نقل كرده است گفت: اى واى بر من.

(فَصَكَّتْ وَجْهَها) از مقاتل و كلبى روايت شده است يعنى: انگشتان خويشتن را جمع كرده و از روى تعجّب بر پيشانى خود كوبيد.

ابن عباس گفته است يعنى: سيلى بصورت خود زده است.

و صك در زبان عرب بمعنى زدن چيزى است بچيز ديگر با پهناى آن.

(وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ) يعنى: من پير زنى نازا هستم، چگونه فرزند خواهم آورد؟

(قالُوا كَذلِكَ قالَ رَبُّكِ) يعنى: همانگونه كه ما برايت بشارت داديم خدايت فرموده است: تو بزودى پسرى خواهى زائيد، هيچ شك بخودت راه نده.

(إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ) كه خداوند از امور نهان آگاه است.

(قالَ) ابراهيم (ع) به آنان فرمود:

(فَما خَطْبُكُمْ)؟ پس كار شما چيست؟ و به چه منظورى آمده‌ايد؟

(أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ)؟ مثل اينكه گفته است: شما براى كارى بزرگ آمده‌ايد، كارتان چيست؟

(قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ) يعنى: ما بسوى مردمى مجرم فرستاده شده‌ايم، و مجرمين يعنى: افرادى كه نسبت بدستورات الهى نافرمانى ميكنند، و نعمتهاى او را كفران مى‌نمايند، و بدين جهت شايسته عذاب الهى و هلاكت هستند.

اصل واژه (جرم) بمعنى (قطع) است، بنا بر اين (مجرم) بمعنى قطع كننده واجب است بوسيله باطل، و اينان مجرمند بدين معنى كه رشته ايمان را با كفر قطع كرده‌اند.

(لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ) اين قسمت در سوره هود