اصحاب اماميّه نيز همين بر مى‌آيد.

مفسّرين در اولوا العزم اختلاف نموده‌اند:

1- ابن عبّاس و قتاده- و مروى از حضرت باقر و حضرت صادق (ع) نيز هست- گفته‌اند: اولوا العزم از رسل كسانى هستند كه شريعتى جديد آورده‌اند كه شريعت پيامبر پيش از خود را نسخ كرده است و اين دسته از پيامبران پنج نفرند كه اول آنان حضرت نوح و سپس ابراهيم و سپس موسى و سپس عيسى و آن گاه محمّد 6 است، كه در روايت امام صادق (ع) مى‌فرمايد: (و اينان انبيايند و ديگر پيامبران بر مدار اينان مى‌چرخند).

2- مقاتل گويد: پيامبران اولوا العزم شش نفرند 1- نوح كه بر آزار قومش صبر نمود 2- ابراهيم كه بر آتش صبر كرد 3- اسحاق كه بر سر بريدن صبر نمود 4- يعقوب كه بر گمشدن يوسف و كورى چشم صبر نمود 5- يوسف كه در چاه و زندان صبر نمود 6- ايّوب كه بر ناراحتى و بيمارى صبر كرد.

3- سدى و كلبى گويند: پيامبران اولوا العزم آنان هستند كه مأمور به جهاد بوده‌اند و اظهار مكاشفه نموده‌اند و در مسير گسترش دين مبارزه كرده‌اند.

4- أبى العالية گويد: پيامبران اولوا العزم ابراهيم و هود و نوح و حضرت محمّد 6 مى‌باشند.

و عزم عبارت است از: حتم و وجوب و پيامبران صاحب عزم آن دسته از پيامبران هستند كه قوانين اديان را آورده‌اند و آنها را بر مردم واجب نموده‌اند كه به آنها حتما عمل كنند و قوانين و راه و روشهاى ديگر را دور اندازند.

(وَ لا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ) يعنى: خيلى براى عذاب آنان عجله نداشته باش، زيرا به زودى اينان گرفتار عذاب خواهند شد، و عذابى حتما خواهد آمد مانند آن است كه آمده است.