و نوشتن اعمال انسان، و فرود آوردن عذاب، و روز قيامت براى پاداش و حساب از آسمان فرود مى‌آيند، همانگونه كه در قرآن مجيد فرموده است: روزى كه آسمان با ابرها شكافته شود و فرشتگان فرود آيند چه فرود آمدنى، آن گاه خداوند ميفرمايد:

(فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ) زجاج گويد: خداوند بخودش سوگند ياد ميكند كه آنچه در باره روزى گفته حق است و در آن هيچ شك و ترديدى نيست.

كلبى گفته است: يعنى: آنچه در كتاب گذشته است خواهد شد.

(مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ) يعنى: همانطور كه سخن مى‌گوييد، و هيچ شكى نداريد كه حرف ميزنيد، همين طور شك نكنيد در انجام پذيرفتن آنچه كه بشما وعده داده شده است.

خداوند بزرگ اينجا تحقّق يافتن وعده‌هاى خود را به نطق انسان تشبيه فرموده است، و خواسته است بگويد همانطور كه نطق انسان حقيقت دارد، اين وعده‌ها نيز حق است، مثل اينكه شما بديگرى مى‌گوييد: اين حق است همانطور كه تو اينجا هستى، و اين حق است همانطور كه تو حرف ميزنى، و معنى آنست كه تحقق اين وعده‌ها و راست بودن آن مثل آنچه كه تو به آن علم دارى ضرورى است.