نميشود، مگر آنكه بگوئيم: من الليل متعلق است بفعل محذوفى كه يهجعون بر آن دلالت ميكند، همانگونه كه در (إِنِّي لَكُما لَمِنَ النَّاصِحِينَ‌) و در (كانُوا فِيهِ مِنَ الزَّاهِدِينَ‌) گفته شده است.

(وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ) حسن گويد: اينان تا سحر به نماز خواندن ميپرداخته و سپس در سحر به استغفار مشغول ميشده‌اند.

حضرت صادق (ع) ميفرمايد: سحر در نماز وتر هفتاد بار استغفار ميگفته‌اند.

از مجاهد و مقاتل و كلبى روايت شده است يعنى: اينان سحرها نماز ميخوانده‌اند، زيرا نمازى كه سحرها ميخوانده‌اند نوعى طلب آمرزش است از سوى آنان آن گاه خداوند از صدقاتى كه ميداده‌اند ياد كرده ميفرمايد:

(وَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ) از ابن عباس و مجاهد نقل شده است سائل يعنى كسى كه از مردم درخواست ميكند، و محروم كسى است كه درخواست كرده و به او چيزى نداده‌اند.

قتاده و زهرى گفته‌اند محروم كسى است كه عفيف است و از كسى درخواست نميكند.

ابراهيم نخعى گويد: محروم كسى است كه سهمى در غنيمت جنگى نداشته است.

و در اصل محروم كسى است كه روزى او با ترك سؤال يا از دست دادن مال يا ويرانى باغ و زراعت، يا سقوط سهم از غنيمت جنگى از او سلب شده است، زيرا انسان با اين راهها فقير ميگردد.

و اراده پروردگار از كلمه (حق) آن ديون لازمه از زكات و غيره است، يا آنچه كه مردم با ايثار و به اختيار خود بر خويشتن قرار داده‌اند.

شعبى گويد: من نتوانستم معنى محروم را درك كنم.