مى‌خوريم).

شاعر ديگر مى‌گويد:

يعنى: (اگر با غيبت من گوشت بدن مرا بخورند، من با گفتن خوبى‌هايشان گوشت بدنشان را خواهم افزود و اگر عزت مرا پايمال كنند، من عزّتشان خواهم داد).

قتاده در تفسير اين آيه مى‌گويد: همانگونه كه شما از نظر مخالفت طبع حاضر نيستيد گوشت بدن برادر مرده خود را بخوريد، بايد به علت مخالفت عقل و شرع او غيبت او اجتناب ورزيد، زيرا انگيزه‌هاى عقل و شرع از انگيزه‌هاى طبع سزاوارتر است كه پيروى شود، زيرا انگيزه‌هاى طبع كور است، و انگيزه‌هاى عقل بينا است.

از ميمون بن شاة (شاه)- كه بر حسن برترى داشت، چون اساتيدى را ملاقات كرده بود كه حسن آنان را نديده بود- روايت شده مى‌گويد: در عالم خواب ناگهان جنازه يك زندگى را جلوى روى خود مشاهده نمودم، و شنيدم كه گوينده‌اى به من مى‌گفت: اى عبد اللَّه از اين لاشه بخور، گفتم چرا مردار بخورم؟ گفت: چون فلانى در حضور تو غيبت شد، گفتم: به خدا سوگند نه خيرى در باره‌اش گفتم نه شرى، گفت: امّا به غيبت او گوش دادى و راضى شدى.

ميمون پس از ديدن اين رؤيا ديگر به هيچ وجه نمى‌گذاشت در حضور رو كسى را غيبت كنند.

مردى به ابن سيرين گفت: من تو را غيبت كردم حلالم كن، ابن سيرين گفت: من دوست ندارم آنچه را كه خدا حرام كرده است حلال كنم.

(إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ) يعنى: خداوند توبه پذير است.