بعضى گفته‌اند: لمز عبارت است از عيب‌جويى با زبان چشم و اشاره، و همز جز به وسيله زبان نخواهد بود.

ضحاك گفته است يعنى: يكديگر را لعنت نكنيد.

(وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ) القاب جمع لقب است، و آن عبارت است از اسمى غير از نام انسان، بعضى گفته‌اند لقب اسمى است كه انسان به آن ناميده نشده است، و هر وقت با آن اسم ناميده شود بدش مى‌آيد، و چنانچه لقب بگونه‌اى باشد كه انسان از آن بدش نيايد اشكالى ندارد مانند لقب فقيه، قاضى و ...

از قتاده و عكرمه نقل شده است كه تنابز به لقب عبارت است از اينكه افراد به يكديگر بگويند: اى كافر! اى فاسق! اى منافق!.

از حسن نقل شده است يهوديان و مسيحيان كه مسلمان مى‌شدند، پس از اسلام آوردنشان بعضى از مسلمانان به آنان مى‌گفتند: اى يهودى! اى مسيحى! كه از طرف پيامبر 6 نهى شدند.

از ابن عباس نقل شده است كه تنابز به لقب آن است كه انسان گناهى انجام داده و توبه كرده است آن گاه به خاطر گناهى كه توبه كرده است او را سرزنش بزنند.

ابن عباس گويد: صفيّه دختر حى بن أخطب خدمت پيامبر آمده گريه مى‌كرد، حضرت به او فرمود: چرا گريه مى‌كنى؟ صفيه گفت: عايشه مرا سرزنش مى‌زند و مى‌گويد: يهوديه و دختر زن و مردى يهودى، حضرت به او فرمود: چرا تو نيز، در پاسخ او نگفتى: پدرم هارون، عمويم موسى، همسرم محمد 6 است؟ به دنبال اين جريان اين آيه نازل شد.

(بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمانِ) از حسن و ديگران نقل شده است فسوق پس از ايمان آن است كه به كسى كه ايمان آورده است بگويند: اى يهودى! اى مسيحى! بنا بر اين معنى آيه اينطور است: بد است آنچه كه آن را به نام‌