دين نمى‌توانى بر يكديگر ترجيح دهى، و به دنبال آن آيه نازل شد: (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ ...).

از مقاتل نقل شده است روز فتح مكّه رسول خدا 6 به بلال حبشى دستور فرمودند بلال روى پشت بام خانه كعبه رفته اذان گفت، عتاب بن اسيد سپاس خداوند را كه پدرم را كشت و اين روز را به خود نديد، حرث به هشام گفت: آيا محمد غير از اين كلاغ سياه مؤذّنى پيدا نكرده است؟! سهيل بن عمرو گفت: اگر خدا بخواهد چيزى را تغيير دهد مى‌دهد، ابو سفيان گفت: من حرفى نمى‌زنم چون مى‌ترسم خداى آسمانها خبر مرا براى محمد بازگو كند، جبرئيل بر حضرت نازل شد و گفته‌هاى آنان را به حضرت رسانيد، حضرت آنان را احضار كرده در مورد گفته‌هايشان از آنان پرسش فرمود، همگى به گفته‌هاى خود اقرار كردند، به دنبال آن، آيه فوق نازل شد، و خداوند آنان را از تفاخر در انساب و سرزنش فقراء، و تكاثر اموال مذمت كرد.

معنى آيات:

پس از آنكه خداوند دستور به اصلاح ذات البين داده از تفرقه نهى فرمود، به دنبال آن از كارهايى مانند مسخره نمودن، آزار مستمندان و مساكين نهى كرده مى‌فرمايد:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى‌ أَنْ يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ) خليل گويد: قوم به مردان گفته مى‌شود نه زنان، زيرا اين مردان هستند كه در انجام امور بعضى از آنان بر ديگران قائم هستند، زهير شاعر عرب گفته است:

يعنى: (نمى‌دانم و فكر نمى‌كنم كه عاقبت هم بدانم، آيا آل حصن مردانند