اين حساب طرد جنيّان بوسيله پرتاب تيرها و شهابهاى آسمانى نوعى لطف و عنايت نسبت به آنان مى‌باشد.

(فَلَمَّا حَضَرُوهُ قالُوا أَنْصِتُوا) يعنى: هنگامى كه جنّيان براى شنيدن قرآن خدمت پيامبر حضور يافتند، برخى از آنان به ديگران گفتند: ساكت باشيد تا به قرائت قرآن گوش فرا دهيم، تا چيزى مانع شنيدن صداى قرآن نشود.

(فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلى‌ قَوْمِهِمْ مُنْذِرِينَ) و پس از آنكه پيامبر 6 از قرائت قرآن فراغت يافت جنّيان بسوى قوم خود بازگشتند در حالى كه آنان را اندرز مى‌دادند، و در صورت ايمان نياوردن آنان را از عذاب الهى مى‌ترساندند.

(قالُوا يا قَوْمَنا إِنَّا سَمِعْنا كِتاباً أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسى‌) منظورشان از اين كتاب قرآن است.

(مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ) يعنى: كتابهايى را كه قبل از قرآن آمده است تصديق مى‌كند.

(يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ) يعنى: بسوى دين حق رهبرى مى‌كند، و مردم را بدان دعوت مى‌نمايد.

(وَ إِلى‌ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ) و براهى مستقيم دعوت مى‌نمايد كه سالك اين راه را به بهشت مى‌رساند.

داستان جنّيان از نظر روايات:

از زهرى روايت شده است هنگامى كه ابو طالب (ع) وفات نمود كار بر رسول خدا 6 بسيار سخت شد، رفت كه در طائف اقامت كند به اميد آنكه مردم طائف او را پناه دهند، حضرت سه نفر از آنان را ديد كه از بزرگان طائف بودند و برادرانى بودند به نامهاى عبد يا ليل و مسعود و حبيب فرزندان عمرو، حضرت وضع خود را براى آنان تشريح فرمود، يكى از آنان گفت: من پرده خانه كعبه‌