حروف كه در اين جمله‌ها جمع شده است: (حث فسكت شخصه) حروف مهموسه ناميده ميشوند.

يغضون- غض عبارتست از پائين آمدن از يك موقعيت بعنوان كوچكى، گفته ميشود (غض فلان من فلان) هنگامى كه انسان حالت كسى را كه از او بالاتر است كوچك سازد، و (غض بصره) هنگامى كه انسان از تيزبينى چشم خود بكاهد، جرير شاعر گويد:

يعنى (چشم فروكش كه تو از نمير هستى، نه بپاى طايفه كعب ميرسى و نه كلاب).

اعراب آيات:

(أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُكُمْ‌) در محل نصب است بنا بر اينكه مفعول له است‌[1]، و نيز جايز است در محل جر باشد بوسيله لام مقدر، كه تقديرش اينطور باشد (لأن تحبط اعمالكم) و بعضى هم گفته تقدير (كراهة ان تحبط) يا (حذأر ان تحبط) است.

شأن نزول آيات:

از ابن اسحاق نقل شده است كه: قوله (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ‌) تا (غَفُورٌ رَحِيمٌ‌) در باره گروهى از تميم نازل شده است كه عبارت بودند از عطارد بن حاجب بن زراره در ميان افرادى از اشراف بنى تميم از آن جمله اقرع بن حابس، و زبرقان بن بدر، و عمرو بن اهتم، و قيس بن عاصم و اينان‌

[1]- مفعول له است براى ترفعوا.