اعراب آيات:

محمد مبتدا و( رَسُولُ اللَّهِ‌) عطف بيان است،( وَ الَّذِينَ مَعَهُ‌) عطف است بر محمد و اشداء خبر محمد است و آنچه كه بر او عطف شده است.

و بعضى گفته‌اند محمد مبتداء و( رَسُولُ اللَّهِ‌) خبر است، و الذين معه مبتداء و ما بعدش خبر است، و( يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ‌) را اگر خواستى در موضع حال قرار ميدهى، و اگر خواستى خبر بعد از خبر ميگيرى، و اگر خواستى آن را خبر ميگيرى بنا بر قول كسى كه اشداء را نصب داده است، بنا بر اين تراهم نيز در موضع نصب است مانند اشداء.

(ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ) مبتداء و خبر است و كلام تام است، سپس ابتداء شده ميگويد:( وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ‌)، كه براى آنان دو مثال وجود دارد مثالى در تورات و مثالى در انجيل.

مجاهد ميگويد: بلكه قوله (أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ) با ما بعدش همه در تورات و انجيل است، و نيز قوله (كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ‌) در تورات و انجيل است، بنا بر اين قوله (كزرع) خبر مبتداى مضمر است كه تقدير ميشود: (هم كزرع اخرج شطأه).

معنى آيات:

سپس خداوند ميفرمايد:

(إِذْ جَعَلَ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْحَمِيَّةَ) اذ متعلق است به قوله لعذبنا يعنى: حتما ما كافران را عذاب ميكرديم و بشما در كشتن آنان اجازه داديم چون در دلهايشان يك نوع تعصب و سرسختى‌ها و خشم و نفرت وجود دارد، آن گاه اين حميت را معرفى كرده ميفرمايد:

(حَمِيَّةَ الْجاهِلِيَّةِ) يعنى: همان عادت پدرانشان در دوران جاهليت را