تا اينكه خود را به محلى بنام سيف البحر رسانيد، ابو جندل بن سهيل نيز از قريش گريخت و خود را به او رسانيد، و از آن پس ديگر هيچكس كه مسلمان شده بود از ميان قريش بيرون نمى‌آمد مگر آنكه به دسته ابو بصير ملحق ميشد، تا اينكه يك گروه زبده اطراف ابو بصير جمع شدند، راوى ميگويد: بخدا سوگند گروه جابر خبر بيرون آمدن هيچ قافله‌اى را از قريش كه قصد شام داشت نمى‌شنيد مگر آنكه بر آن شبيخون زده آنان را كشته اموالشان را بيغما ميبردند.

قريش بناچار خدمت پيامبر فرستاده او را بخويشاوندى سوگند داد كه قاصد نزد گروه جابر بفرستد و آنان را از اين عمل باز دارد، و از اين پس هر كس از ميان قريش مسلمان شود و خدمت پيامبر رود در امان باشد، حضرت هم سراغ جابر فرستاد و آن را فرا خواند.

داستان فتح خيبر

پس از آنكه رسول خدا 6 از حديبيه بمدينه بازگشت شب در مدينه اقامت فرموده سپس رهسپار سوى خيبر گرديد.

ابن اسحاق به استاد خود ابى مروان اسلمى از پدرش از جدش نقل ميكند همراه پيامبر خدا 6 بسوى خيبر رفتيم تا اينكه بنزديكى خيبر رسيده بطورى كه بر آن مسلط شديم، حضرت فرمودند: توقف كنيد، مردم همگى ايستادند، حضرت دست بدعا برداشته اين دعا را خواندند:

«اللهم رب السماوات السبع و ما اظللن و رب الارضين السبع و ما اقللن و رب الشياطين و ما اظللن، انا نسألك خير هذه القرية و خير اهلها و خير ما فيها و نعوذ بك من شر هذا القرية و شر اهلها و شر ما فيها»

يعنى: (بار خدايا اى پروردگارا آسمانهاى هفتگانه و آنچه بر آن سايه افكنده‌اند، و اى پروردگار زمينهاى هفتگانه و آنچه بر روى خود برداشته‌اند و اى پروردگار شياطين و آنها كه گمراه كرده‌اند، ما از خير اين قريه و خير ساكنان آن را و خير آنچه در آنست درخواست داريم، و از شر اين قريه و شر اهل آن و شر