حضرتش مانند چشمه جوشيدن گرفت، و تا توانستيم از آن آب نوشيديم و براى تمام جمعيّت ما كافى بود.

سالم مى‌گويد: بجابر گفتم: شما چند نفر بوديد؟ گفت: اگر يكصد هزار نفر مى‌بوديم آن آب براى ما بس بود، ولى جمعيّت ما آن روز هزار و پانصد نفر بود).

وجه سوّم:

منظور از فتح، فتح خيبر باشد به نقل از مجاهد و عوفى، و از مجمع بن حارثه انصارى روايت شده است كه يكى از قرّاء مى‌گفت:

(همراه رسول خدا 6 در حديبيه حاضر بوديم، پس از آنكه از حديبيه بازگشتيم ناگهان ديديم مردم شتران خود را به نشانه شادمانى به حركت در آوردند، بعضى از مردم به ديگران گفتند: چه شده است كه مردم شادى مى‌كنند؟ گفتند: بر رسول خدا 6 وحى شده است، مركبهاى سوارى خود را دوانده نزد رسول خدا 6 رسيديم، حضرتش را در حالى كه در (كراع الغيم) روى اثاثيه خود ايستاده بود مشاهده نموديم، پس از آنكه مردم اطرافش جمع شدند به خواندن پرداخت: (انّا فتحنا لك فتحا مبينا) تا آخر سوره عمر پرسيد يا رسول اللَّه آيا فتح است؟ حضرت فرمودند: آرى سوگند به كسى كه جان محمّد در دست او است فتح است، آن گاه خيبر را ميان اهل حديبيه تقسيم فرمود و و احدى را وارد خيبر نساخت مگر آنكه در حديبيه حضور يافته بود.

وجه چهارم:

فتح عبارت است از پيروزى تمامى بر دشمنان به وسيله برهان‌ها و معجزات ظاهره و عظمت منطق اسلام.

(لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ) در تفسير اين آيه گفته‌هاى‌