قرائت آيات:

ابن كثير يوحى اليك بفتح حاء خوانده و بقيه يوحى بكسر حاء قرائت نموده‌اند، و در قرائتهاى شاذ و نادر بروايت اعمش از ابن مسعود رسيده است كه حم سق بدون عين قرائت كرده است.

دليل قرائت:

ابو على گويد: هر كس يوحى را بفتح حاء خوانده فعل را مبنى للمفعول به خوانده و اين داراى دو احتمال است:

1- معنى اين باشد كه اين سوره بر تو وحى شده است همانگونه كه قبلا بكسانى پيش از تو وحى شده، و خيال كرده‌اند كه اين سوره بر پيامبران پيشين وحى شده است.

2- اينكه جار و مجرور قائم مقام فاعل باشد، و نيز جايز است كه «اللَّه العزيز الحكيم» تبيين فاعل باشد مانند(يُسَبِّحُ لَهُ فِيها) كه سپس ميگويد:

«رجال» مثل آنكه گفته شده است چه كسى تسبيح ميكند؟ در پاسخ گفته شده است «رجال».

و كسى كه يوحى اليك را بكسر حاء خوانده كه فعلش مبنى للفاعل باشد اسم اللَّه را با فعل آن رفع داده است.

و امّا اختلاف قرائت قرّاء در يتفطّرن و ينفطرن و علت آن در سوره مريم گذشت.

و ابن جنّى گويد: قرائت ابن مسعود «حم سق» بدون عين مؤيد اينست كه رمزهاى ابتداى سوره‌هاى قرآن تنها يك نوع فاصله ميان سوره‌ها است، و اگر اين رمزها جزء اسماء خدا بود جايز نبود چيزى از آن تحريف شود، بلكه عينا