ظنّ خواهند شد- معنى آنست كه اينان از عذاب الهى نجاتى ندارند، و گاهى بوسيله ظنّ تعبير از يقين ميشود البته آنجايى كه طريق يقين خبر باشد نه مشاهده، آن گاه خداوند از راه و روش آنان در دنيا خبر داده ميفرمايد:

((لا يَسْأَمُ الْإِنْسانُ مِنْ دُعاءِ الْخَيْرِ)) كلبى گويد: اينجا منظور از انسان كافر است يعنى: كافر از مال طلبى خسته نميشود، و مرتّب از پروردگار خود مال و بى‌نيازى و عافيت و فرزند مسئلت ميكند.

((وَ إِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَؤُسٌ قَنُوطٌ)) يعنى اگر بلاء و سختى و تنگدستى، دامنگير انسان شد از نيكى و ثروت سخت نااميد شده از رحمت خدا نيز قطع اميد ميكند، و بعضى گفته‌اند «يؤوس» يعنى: از اجابت دعا نااميد شده «قنوط» يعنى: نسبت به پروردگارش بدگمان است.

((وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ رَحْمَةً مِنَّا)) يعنى: اگر ثروت و عافيت و بى‌نيازى به او داديم.

((مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هذا لِي)) يعنى: پس از سختى كه مشمول رحمت ما شد گويد: اين خير كه بمن رسيده است در اثر اعمال خودم و استحقاق آن را داشته‌ام، و از مجاهد نقل شده كه گفته است، اينها همه از صفات كافر است، و بعضى هم گفته‌اند معنايش آنست كه گويد: اين خيرات هميشه از آن من است.

((وَ ما أَظُنُّ السَّاعَةَ قائِمَةً)) يعنى: من گمان نميكنم كه ساعت قيامت آن گونه كه مسلمانان گويند بر پا شود.

((وَ لَئِنْ رُجِعْتُ إِلى‌ رَبِّي إِنَّ لِي عِنْدَهُ لَلْحُسْنى‌)) يعنى كافر گويد: من‌