49- انسان از دعاى خير- يا ثروت خواهى خسته نميشود- و هر گاه شرّى باو رسد نااميد و بدبين خواهد گشت.

50- و چنانچه پس از آن سختى كه ديده است از سوى خود به او رحمتى بچشانيم حتما خواهد گفت: من شايسته اين رحمت بودم و گمان نميكنم قيامتى بر پا شود، و اگر قيامتى بود، و بسوى پروردگارم باز گشتم در پيشگاهش از نيكى بهره‌مند هستم، بزودى بكافران خبر خواهيم داد كه چه كرده‌اند و عذابى سخت بآنان خواهيم چشانيد.

قرائت:

اهل مدينه و شام و حفص «من ثمرات» را بصورت جمع خوانده‌اند، و بقيّه «من ثمرة» بصورت مفرد قرائت كرده‌اند.

دليل قرائت:

ابو على گويد: من ثمره اگر مفرد آورده شود دلالت بر كثرت نمايد، و به وسيله آن از جمع آوردن بى‌نياز ميشويم و قسمت «ما تحمل من انثى» مفرد بودن ثمره را تأييد ميكند.

و دليل كسانى كه ثمرات بطريق جمع خوانده‌اند آنست كه از نظر معنى جمع درست است، و معنى اقتضاى جمع دارد.

لغات آيات:

اكمام جمع كم و كم جمع كمه است، و اين از ابن خالويه نقل شده است، و از ابى عبيده است كه اكمام جمع كمه است و آن عبارت است از شاخه‌هاى نخل خرما، و «تكمم الرّجل فى ثوبه» يعنى: آن مرد خود را بلباسش پيچيد.