نون تأكيد داخل فعلش شده است.

(إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ) ان از حروف مشبّهة للفعل است كه خبرى براى دو آيه نيامده است، و تقدير آن چنين است «انّ الذّين كفروا مبتدا و خبرش معذّبون است، كه خبرش حذف شده است، و نيز جايز است،(أُولئِكَ يُنادَوْنَ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ) را خبرش بگيريم.

معنى آيات:

سپس خداوند به پيامبرش دستور داده است، كه هر گاه شيطان ناراحتش ميكند و طاقتش سر ميآيد بخدا پناه برد و ميگويد:

((وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ)) يعنى: هر گاه شيطان، ميخواهد وسوسه‌اى در دلت ايجاد كند.

((فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ)) از شرّش بخدا پناه ببر تا در امان باشى‌[1].

((إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ)) اين آيه در آخر سوره اعراف تفسير شده است.

((وَ مِنْ آياتِهِ)) سپس خداوند دلائل توحيد را ياد آورى نموده ميفرمايد جز برهانهايى كه بر يكتايى خداوند دلالت دارد، و از ادلّه‌اى كه صفات خدايى را بيان ميكند، و خالق را از مخلوقات كاملا جدا ميسازد.

((اللَّيْلُ وَ النَّهارُ)) رفت و آمد شب و روز است كه چگونه در شب خورشيد

.

[1] خصال صدوق ج 2 ص 610 ضمن حديث اربعمأة از حضرت على 7 روايت شده است كه:( هر گاه شيطان نسبت بشما وسوسه ايجاد كرد بخدا پناه برده( يعنى بگويد:

اعوذ باللَّه من الشّيطان الرّجيم)

و سپس بگويد

( آمنت باللَّه مخلصاً له الدّين)

.