((تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ)) از مجاهد و سدى و حضرت صادق (ع) روايت شده است آمدن فرشتگان بهنگام مرگ است.

و از حسن و ثابت و قتاده نقل شده است كه بهنگام بيرون آمدن مؤمنين- از قبرها در محشر فرشتگان به استقبال آنان مى‌آيند و از طرف خدا به آنان بشارت ميدهند.

و از جبائى و ابن مسلم است كه آمدن فرشتگان در قيامت است.

و از وكيع بن جراح است كه بشارت در سه مورد ميباشد، بهنگام مرگ در قبر، و هنگام بر انگيختن از قبر.[1]( (أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا)) يعنى: فرشتگان ميگويند: نترسيد از عذاب خدا، و اندوه بخود راه ندهيد كه ثواب از دستتان رفته است.

[1] تفسير برهان ج 4 ص 111-:( از ابى بصير روايت شده است كه از حضرت باقر( ع) درباره اين آيه:« إِنَّ الَّذِينَ قالُوا ...» پرسيدم؟ فرمود:

منظور از اين آيه بخدا همان راهى است كه شما داريد، اگر آنان هم بر طريقه( حقّ استقامت ميورزيدند از دست ما آبى گوارا مينوشيدند، گفتم: چه هنگام فرشتگان بر آنان نازل ميشوند كه« نترسيد و شما را به بهشتى كه وعده داده شده‌ايد مژده ميدهيم، و ما در دنيا و آخرت دوستان شما هستيم؟ فرمودند بهنگام مرگ و روز قيامت)