شبيه‌ترين فرد به او على بن الحسين (ع) بود كه نيز كسى پس از او توانايى كارش را نداشت.» و در روايت مشهور است كه حضرت در بصره بعيادت علاء بن زياد رفت علاء گفت: يا امير المؤمنين من از برادرم عاصم بن زياد شكايت ميكنم كه عبايى پوشيده و دست از دنيا كشيده است، حضرت على (ع) فرمود: او را پيش من بياوريد، وقتى عاصم را آوردند حضرت فرمود: اى دشمنك جان خودت كثافت از سر و صورتت بالا رفته، چرا به خانواده و فرزندانت رحم نميكنى؟

آيا تو خيال ميكنى خداوند نعمتهايش را بر تو حلال كرده، و بدش ميآيد كه از آن استفاده كنى، تو از اين كوچكترى در پيشگاه خدا.

گفت: يا امير المؤمنين اين تو هستى كه خودت با لباس خشن و غذاى اندك زندگى ميكنى؟.

فرمود: واى بر تو من مانند تو نيستم، خداوند بر رهبران حق واجب فرموده است، كه خود را با ضعفاى بندگانش برابر گيرند، تا تنگدستى فقرا بر آنان سخت نگذرد.

((فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ)) يعنى: روز قيامت عذابى ذلّت بار و سخت بسزاى اعمالتان خواهيد ديد.

((بِما كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ)) يعنى: با تكبّر نمودن در برابر حق و تكبّر نسبت به پيامبران و اولياء الهى است كه استحقاق عذاب پيدا ميكنند.

((بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَفْسُقُونَ)) يعنى: با خارج شدن از طاعت خدا بسوى نافرمانيش فاسق شده‌ايد.

كه گوينده آن مغيره بن حنين است، كه شاهد در فأستريحا است كه آن را بنصب خوانده‌ايم با اينكه خبر است، و بعد از فاء أن ناصبه در تقدير گرفته‌ايم، ولى« لاستريحا» نيز خوانده شده است كه بنا بر آن ديگر شاهد مثال نخواهد بود و تقدير أن ناصبه بعد از لام طبيعى است، رجوع شود بجلد اول الكتاب سيبويه صفحه 495 پاورقى عين الذهب( كاظمى)

است