نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 22 صفحه : 395
((فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ))
يعنى: ترسى از لحاظ عذاب و عقاب ندارند.
((وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ)) و نيز آنان از
وحشتهاى روز قيامت اندوه بخود راه نميدهند.
((أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ)) كه
هميشه در بهشت خواهند بود و در آن متنعم هستند.
((خالِدِينَ فِيها جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ)) و نعمت بهشت بپاداش اعمال نيك و عباداتى است كه در دنيا انجام
دادهاند.
((وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حُسْناً)) تفسير اين آيه نيز گذشت[1].
((حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً)) از
حسن و قتاده و مجاهد نقل شده است يعنى: با بىميلى و بسختى مادرش او را حمل نمود
يا آنكه هنگامى كه بارداريش سنگين شد مادرش بسختى و ناراحتى او را حمل ميكرد.
((وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً)) بقول ابن عبّاس
منظور از سختى وضع حمل است.
((وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً))
منظور آنست كه كمترين مدّت حمل و كمال دوران شيرخوارگى سى ماه است، ابن عبّاس
گويد: هر گاه زنى نه ماه آبستن باشد بيست و يك ماه دوران شيرخوارگى كودك است، و هر
گاه شش ماه آبستن باشد، بيست و چهار ماه دوران شيرخوارگى كودك است.
((حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ))
بنقل ابن عبّاس و قتاده دوران كمال انسان سى و سه سال است.
و بنقل شعبى منظور از آن رسيدن به حدّ بلوغ و جوانى است.
و از حسن نقل شده است كه منظور از آن هنگامى است كه حجّت بر او تمام
شود