و امّا «اثرة» با ثاء ساكن از معنى در اين تركيب رساتر است، زيرا «اثرة» وزن «فعلة» است كه دلالت بر وحدت از اين اصل دارد، و مثل آن ميماند كه گفته باشد اگر راست مى‌گوييد: در اين باره براى من حتّى يك خبر هم كه شده بياوريد، يا يك نقل شاذ و نادرى بياوريد.

يعنى: من در استدلال شما حتّى بر يك خبر ناچيز هم اكتفاء ميكنم.

معنى آيات:

((حم تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ)) تفسير اين قسمت قبلا[1] گذشت.

((ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ)) يعنى: آسمانها و زمين را بيهوده و باطل نيافريده‌ايم، بلكه اينها را براى آن آفريده‌ايم كه ساكنان آن را با پذيرفتن امر و نهى بعبادت واداريم، و آنان را در معرض ثواب و انواع نعمتها قرار داده در آخرت آنان را بسزاى اعمالشان برسانيم.

((وَ أَجَلٍ مُسَمًّى)) و اين مدّت ناميده عبارتست از روز قيامت زيرا اين روز مدّتى است كه نزد پروردگار عالم تعيين شده است، ولى از نظر بندگان پنهان است، و هر گاه جهان باين روز پايان يافت همه چيز تمام شده قيامت بر پا خواهد شد، بعضى گفته‌اند يعنى اين اجل براى فرشتگان و در لوح محفوظ تعيين شده است.

((وَ الَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ)) يعنى كافران كه از روز قيامت و كيفر اعمال خود ترسانده شده‌اند از تفكّر در اين باره رويگردانند.

(قل) به اينها كه بخدا كافر شده‌اند بگو:

((أَ رَأَيْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ)) آيا آنها كه بغير از خدا از اين بتان‌

[1] رجوع شود باوّل سوره جاثيه و اوّل سوره فصّلت و اوّل سوره غافر.