معنى آيات:

سپس خداوند بعنوان سرزنش بكافران ميفرمايد:

((أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ)) كه ام حسب بمعنى: «بل أحسب؟» است كه استفهام آن انكارى است، و بعضى گفته‌اند: اين جمله بر معنى مضمرى عطف شده است كه تقديرش اينست: «هذا القرآن بصائر للنّاس مؤدّيه الى الجنّة افعلوا ذلك، ام حسب الذّين اكتسبوا الشرك و المعاصى ...» يعنى اين قرآن موجب بينش مردم است و آنان را به بهشت ميرساند، آيا اين را ميدانند يا آنكه كسانى كه شريك براى خدا قرار داده‌اند و گناهانى ميكنند گمان دارند كه آنان را بجاى كسانى بگذاريم كه خدا و رسول را تصديق نموده، و گفتار خدا، و رسول را با اعمال خود تحقّق بخشيده‌اند؟.

((سَواءً مَحْياهُمْ وَ مَماتُهُمْ)) يعنى زندگى و مرگ مسلمانان، و كافران يكسانست؟.

يعنى آيا گمان ميكنند كه زندگى و مرگ كافران همچون زندگى و مرگ مؤمنين است؟.

((ساءَ ما يَحْكُمُونَ)) يعنى: بد قضاوتى درباره خداوند نمودند، زيرا خداوند مؤمنين و كافران را يكسان نميداند، و از نظر عقل هم باور كردنى نيست، بلكه خداوند مؤمنين را در دنيا يارى ميدهد، و آنان را بر مشركين پيروز خواهد ساخت، و آنان را بر مسلمين مسلّط نخواهد ساخت و بهنگام مردن فرشتگان با مژده رحمت بر مؤمنين نازل ميشوند، و بر كافران وارد شده بر سر و صورت آنان ميزنند.