23- آيا ديده‌اى آن كس را كه هواى خود را خداى خود گرفته، و خداوند گمراهش ساخته است با علم و دانش، و بر گوش و دلش مهر زده، جلوى چشمش پرده كشيده است؟ چنين فردى را پس از خدا چه كسى هدايت خواهد كرد، چرا متذكّر نميشويد؟.

24- و گفتند: جز همين زندگى دنياى ما چيز ديگرى در كار نيست، مى‌ميريم و زنده ميشويم و كسى جز روزگار ما را نمى‌ميراند، و از اين جريان خبر ندارند، تنها خيالبافى ميكنند.

25- و هر گاه آيات روشن ما را بر آنان ميخوانند، دليلى ندارند مگر آنكه ميگويند: اگر راست مى‌گوييد آيات ما را بياوريد.

(پنج آيه است)

قرائت آيات:

اهل كوفه غير از ابى بكر و روح و زيد «سواء» بنصب خوانده‌اند، ولى بقيّه آن را برفع خوانده‌اند.

اهل كوفه غير از عاصم «غشوة» بفتح غين بدون الف خوانده‌اند، و بقيّه غشاوة با الف خوانده‌اند.

دليل قرائت:

ابو على گويد: در آيه نصب سواء بنا بر آنكه بر ما قبلش جارى شود مثل «مررت برجل ضارب ابوه و بزيد خارجا اخوه» كار خوبى نيست، براى آنكه سواء نه اسم فاعل است و نه شباهت بآن دارد مانند حسن و شديد و نظير آن بلكه سواء مصدر است و لذا شايسته نيست كه بر ما قبلش جارى شود آن گونه كه اسم فاعل و صفت مشبّهه بر ما قبل جارى ميگردد، بدليل آنكه مصدر از نظر