بخواهيم از آنها بهره بردارى ميكنيم.

((جَمِيعاً مِنْهُ)) ابن عبّاس گويد: يعنى: تمام اينها رحمتى است از طرف پروردگار براى شما.

زجاج گويد: يعنى اينها همه زياده بخشى «تفضّل» و احسان پروردگار است.

و نيز از ابن عبّاس و عبد اللَّه بن عمرو جحدرى روايت شده است كه اين جمله را «جميعا منّة» با تنوين و نصب قرائت كرده‌اند، بنا بر اين از باب «تبسّمت وميض البرق» مثل گفته است «منّ عليهم منّة».

و از سلمه روايت شده است كه او هم «منّه» برفع قرائت كرده است بنا بر اين قرائت خبر مبتداى محذوف است يعنى: «ذلك منّه» يا «هو منّه» يا به معنى «سخّر لكم ذلك منّه» ميباشد.

((إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ)) يعنى در اينها نشانه‌ها و دليلهايى است.

((لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ)) اين آيات براى تفكّر كنندگان است.

و سپس خداوند پيامبرش را مورد خطاب قرار داده ميفرمايد:

((قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا)) از علىّ بن عيسى نقل شده است كه اين جمله جواب امر محذوف است كه كلام بر آن دلالت دارد، و تقديرش چنين است: «قل لهم اغفروا يغفروا» بعدا باين صورت در آمده و از فعل امر بى‌نياز شده است.

و از فرّاء نقل شده است تقدير اين جمله چنين است: «قل للّذين آمنوا اغفروا» و لكن آن را شبيه شرط جزاء دانسته است مثل‌(قُلْ لِعِبادِيَ- الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلاةَ)[1]

[1] سوره ابراهيم 14 آيه 31.