((كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْها)) آن چنان كه گويى اصلا حق را نشنيده است و حق را نپذيرفته، براى آن اهمّيتى نمى‌بيند.

((فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَلِيمٍ)) يعنى آنان را بعذابى دردناك بشارت ده.

((وَ إِذا عَلِمَ مِنْ آياتِنا شَيْئاً اتَّخَذَها هُزُواً)) يعنى: هر گاه اين افّاك اثيم از دليلها و حجّتهاى ما چيزى را فرا گرفت آن را مسخره ميكند تا بمردم عامى چنان بنمايد كه اينها حقيقتى ندارند، همانگونه كه ابو جهل بهنگام شنيدن آيه‌(إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ طَعامُ الْأَثِيمِ) انجام داده يا همانگونه كه نضر بن حارث احاديث ايرانيان را در برابر قرآن مياورد.

((أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ)) يعنى اينان گرفتار عذابى خوار كننده، و دردناك دارند.

((مِنْ وَرائِهِمْ جَهَنَّمُ)) يعنى پشت سر عزّت دنيا و مال و عزّتشان جهنّمى در پيش دارند، باين معنى كه جهنّمى در پيش و جلوى روى خود دارند مانند اين آيه:(كانَ وَراءَهُمْ مَلِكٌ)[1] و وراء اسمى كه هم بر پشت سر و هم بر پيش رو هر دو اطلاق ميشود، بنا بر اين هر چيز كه از تو پنهان است بآن چيز «وراء» گويند، چه آنكه پشت سر و گذشته باشد، و چه آنكه آينده و پيش رو باشد.

((وَ لا يُغْنِي عَنْهُمْ ما كَسَبُوا شَيْئاً)) يعنى آنچه را كه از مال و اولاد بدست آورده‌اند آنان را از عذاب الهى باز نميدارد.

((وَ لا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِياءَ)) و نيز آنهايى كه بغير از خدا سر پرست خود گرفته‌اند تا در پيشگاه خدا از آنان شفاعت كنند بدادشان نخواهند

[1] سوره كهف 18 آيه 79. و مانند« مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ» در سوره- ابراهيم 14 آيه 16.