و بوسيله آن زمين را پس از آنكه مرده است زنده ميسازد، و در گردش بادها نشانه‌هايى است براى مردم دانا.

(پنج آيه)

قرائت آيات:

حمزه و كسايى و يعقوب كلمه «آيات» را در هر دو مورد بنصب خوانده‌اند و بقيّه اين كلمه را در هر دو مورد برفع قرائت نموده‌اند.

دليل قرائت:

ابو على گويد: «و فى خلقكم و ما يبث من دابة آيات» در كلمه آيات بدو وجه رفع جايز است.

1- آنكه «و فى خلقكم» عطف شده است بر محلّ انّ و آنچه در آن عمل نموده است، زيرا كه انّ بنا بر ابتدائيت مرفوع است، بنا بر اين ممكن است مرفوع باشد بنا بر آنكه عطف بر محلّ انّ شده باشد.

2- و نيز ممكن است «و فى خلقكم» جمله مستأنفه باشد، و رويهم رفته اين جمله عطف بر جمله ديگرى شده باشد، بنا بر اين آيات به وسيله ظرف مرفوع است، و اينست دليل كسى كه آيات را در هر دو مورد مرفوع ميخواند ابو الحسن گويد: (من دابة آيات برفع قرائت عامّه است، و اين قرائت بهتر است، و ما نيز برفع ميخوانيم، زيرا آيات دوّم كلام ديگرى است، مثل انّ فى الدّار زيد او فى البيت عمر و زيرا تو تمام كلام را بر كلام قبلى، عطف كرده‌اى، و نيز گفته است كه آيات بنصب نيز قرائت شده است و اين قرائت نيز موافق قواعد عربيّت است).

امّا «و اختلاف الليل و النهار ... آيات» اگر كلام را بظاهرش رها