((مِنَ الْعَذابِ الْمُهِينِ)) از عذابهايى سخت كه فرزندان آنان را ميكشتند و زنان آنان را بكار ميگرفتند، و كارهاى سخت و طاقت فرسا به آنان ميدادند.

((مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كانَ عالِياً مِنَ الْمُسْرِفِينَ)) يعنى: فرعون متكبّر برترى طلب و از متجاوزين بود كه در طغيان و سركشى كارش از حدّ گذشته بود.

اينكه خداوند فرعون را به كلمه «عاليا» توصيف نموده است، با اينكه عالى ممكن است مدح باشد چون بعدا آن را مقيّد به اسراف كرده است مدح نميشود، زيرا خداوند فرموده است فرعون در زياده روى و اسرافگرى عالى بوده است، و كلمه عالى اگر در صفات خوب باشد موجب مدح و اگر همراه صفات بد باشد موجب مذمت خواهد شد.

((وَ لَقَدِ اخْتَرْناهُمْ)) يعنى: موسى و قومش بنى اسرائيل را انتخاب كرديم و آنان را بوسيله تورات و پيامبرانى كه از ميانشان برانگيختيم برترى بخشيديم.

((عَلى‌ عِلْمٍ))[1] يعنى: و اين برترى كه بآنان داديم و اينكه آنان را بدين منظور برگزيديم از روى بينش و آگاهى قبلى بود كه آنان را شايسته‌

[1] عيون اخبار الرّضا( ع) ج 1 ص 210 از حضرت امام حسن عسگرى 7 از پدرش از جدّش از حضرت رضا( ع) نقل ميكند: كه او نيز از پدرانش از حضرت على : روايت كرده است كه:

( رسول خدا6) فرمودند: خداوند ما آل محمّد را انتخاب فرموده است، و نيز پيامبران و فرشتگان مقرب را برگزيده، و انتخاب نفرموده است مگر با علم به اينكه كارى نخواهند كرد از زير ولايتش خارج شوند و بر خلاف عصمت باشد، و موجب آن شود كه استحقاق عذاب و نقمتش را پيدا كنند ...)