سوره دخان- آيات 22- 29

[سوره الدخان (44): آيات 22 تا 29]

(فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ (22) فَأَسْرِ بِعِبادِي لَيْلاً إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ (23) وَ اتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْواً إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ (24) كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ (25) وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ (26))

(وَ نَعْمَةٍ كانُوا فِيها فاكِهِينَ (27) كَذلِكَ وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرِينَ (28) فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما كانُوا مُنْظَرِينَ (29))

ترجمه آيات:

22- بدرگاه پروردگارش دعا كرد كه اينان ملّتى جنايتكارند.

23- بندگان مرا شبانه براه انداز كه شما را تعقيب خواهند نمود.

24- بآرامى از دريا عبور كن كه آنان لشگرى هستند غرق شده.

25- چه بسيار باغها و چشمه سارها كه از خود بر جاى نهادند؟

26- و چه مزرعه‌ها و جايگاههاى خوبى؟

27- و چه نعمتى كه در آن غوطه‌ور بودند؟

28- بدين ترتيب آنها را بملّت ديگرى ارث داديم.

29- نه آسمانى بر آنان گريست، نه زمين، و مهلتشان نداديم.