معنى آيات:

((هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً)) خداوند سبحان بكفّار در حالى كه آنان را سرزنش ميكند ميفرمايد: آيا اينان جز اينست كه در انتظار فرا رسيدن ساعت قيامتند كه ناگهان فرا رسد و بى‌آنكه از وقت آمدن آن آگاه باشند آنان را در برگيرد؟.

((الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ)) يعنى: آنان كه دوستى و پيوندشان بر اساس امور مادى بوده است در روز قيامت دشمنان يكديگر خواهند بود، و آنان كسانى هستند بر اساس كفر و نافرمانى خدا و مخالفت با پيامبر اسلام 6 دوستى نموده‌اند، زيرا هر كدام بخاطر اين دوستيها عذابهايى خواهند ديد.

سپس دسته‌اى از دوستان را استثناء نموده كه تنها دوستيشان، بر اساس تقوى و معنويت بوده است و ميفرمايد:

((إِلَّا الْمُتَّقِينَ)) يعنى: بجز آنها كه تقوى دارند، همان افراد با ايمان و يكتا پرستى كه بخاطر ايمان و تقوى با يكديگر دوستى كردند، كه اين نوع دوستى پايدار خواهد بود، و نه تنها تبديل بدشمنى نخواهد شد، بلكه روز قيامت هر چه بيشتر و محكم‌تر ميگردد.

((يا عِبادِ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ)) يعنى: بهنگام ترس به آنان گفته مى شود: اى بندگان خدا امروز از عذاب الهى ترسى بخود راه ندهيد.

((وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ)) و نيز نترسيد كه پاداشتان از بين برود، سپس خداوند بندگان خود را از ديگران مشخص ساخته ميفرمايد:

((الَّذِينَ آمَنُوا بِآياتِنا)) يعنى: مؤمنين كسانى هستند كه پيامبران، و