نمى‌ديدم و فريب نميخوردم.( (فَبِئْسَ الْقَرِينُ)) يعنى: تو در دنيا براى من بد رفيقى بودى زيرا گمراهم ساختى، و مرا گرفتار آتش جهنّم ساختى، و امروز هم بد رفيقى هستى براى من زيرا طبق گفته ابن عبّاس هر كافرى را با شيطانش بيك زنجير مى‌بندند تا اندوه و عذابشان بيشتر گردد.

و خداوند در آن روز بكافران ميفرمايد:

((وَ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ)) يعنى: چون ستم كرده‌ايد اشتراك در عذاب موجب تخفيف عذابتان نخواهد شد، زيرا هر كدام از كافران و شياطين بهره كاملى از عذاب دارند.

و بعضى گفته‌اند يعنى: از اينكه مى‌بينيد ديگران هم با آنان در عذاب شريك هستند، تسلّى نخواهند يافت، زيرا گاهى انسان كه ميبيند ديگرى هم در عذابش با او شريك است مقدارى دردش سبك ميشود.

آن گاه خداوند خطاب به پيامبرش ميفرمايد:

((أَ فَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ، أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ؟)) اينجا خداوند كافران را در اينكه هر چه ميشنوند و مى‌بينند بحالشان اثر نمى‌كند به كران و كوران تشبيه فرموده است.

((وَ مَنْ كانَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ؟)) يعنى: اينها كه در گمراهى آشكارى هستند سخنان تو بگوششان نميرود، يعنى: از اينكه نميتوانى آنان را وادار به هدايت كنى خيلى ناراحت نشو.