سوره زخرف- آيات 36- 40

[سوره الزخرف (43): آيات 36 تا 40]

(وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ (36) وَ إِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ (37) حَتَّى إِذا جاءَنا قالَ يا لَيْتَ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ (38) وَ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ (39) أَ فَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَ مَنْ كانَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ (40))

ترجمه آيات:

36- هر كس خدا را از ياد برد شيطانى بر او گماريم كه هميشه قرين او باشد.

37- شيطانهايى كه قرينشان گشته‌اند هميشه آنان را از راه حق باز ميدارند، و خيال ميكنند كه راه حق را يافته‌اند.

38- و چون در قيامت پيش ما آيد بشيطان خود گويد: اى كاش ميان و تو باندازه شرق و غرب فاصله بود كه بد رفيقى بودى.

39- اما امروز به هيچ وجه پشيمانى بحال شما سود ندارد، زيرا بر خود ستم كرديد، و اينك در عذاب شريك يكديگر هستيد.

40- آيا تو ميتوانى در گوش كران سخنى فروكنى، يا آنكه كور دلان و آنان را كه در گمراهى آشكارى هستند هدايت نمايى؟.