را واجب شمرد، بدنبال آن از حضرت ابراهيم (ع) ياد كرد كه از دليل و برهان پيروى نموده است.

بعضى گفته‌اند پس از آنكه خداوند از تقليد مذمت فرمود، و يادآورى كرد كه كفار جز تقليد راهى در پيش نگرفتند، اشاره ميكند كه تقليد ابراهيم براى آنان زيرا آنان از فرزندان ابراهيم هستند، و ادعا ميكنند كه بطريقه او هستند، و متصل شده است جمله‌(بَلْ مَتَّعْتُ هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ) به آنچه كه قبلا اشاره شد از يادآورى اعراض آنان از دليل و برهان، و اعتماد بر تقليد، و لذا خداوند بيان ميفرمايد كه اينان بدست خود گرفتار شده اند، و هيچ بهانه‌اى ندارند، زيرا به آنان مهلت داده شد و نعمتهايى به آنان داديم، و سپس قرآن براى آنان آمد و پند نپذيرفتند.