و از حسن نقل شده است كه منظور از زوجها در اين آيه تابستان و زمستان و شب و روز و ماه و خورشيد، و آسمان و زمين، و بهشت و دوزخ است.

((وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَ الْأَنْعامِ)) يعنى خداوند براى شما كشتى و چهار پايان مقرر فرمود، سعيد بن جبير گفته است منظور از انعام شتر و گاو است، و بعضى هم گفته‌اند منظور تنها شتر است.

((ما تَرْكَبُونَ)) يعنى: در دريا و خشكى بر آنها سوار شويد.

((لِتَسْتَوُوا عَلى‌ ظُهُورِهِ)) سپس خداوند بيان فرمودند كه غرض از آفرينش اينها كه ياد شد آنست كه بر پشتشان سوار شويد، و ضمير در ظهوره بر ميگردد به ما( (ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ)) تا نعمت پروردگار خويش را بياد آوريد و بر اين نعمت كه مسخر بودن مركب است شكر كنيد.

((وَ تَقُولُوا سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا)) در حالى كه اعتراف به نعمتش داريد، و او را از شباهت داشتن بمخلوق منزه ميدانيد بگوئيد: منزه است خداوندى كه اين مركب را مسخر فرمان ما ساخته است كه ميتوانيم سوارش شويم.

((وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ)) در حالى كه ما حريف او نبوديم، و نمى‌توانستيم هماورد او باشيم.

((وَ إِنَّا إِلى‌ رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ)) يعنى و نيز بگوئيد كه ما در پايان عمرمان با مركب تابوت بسوى پروردگارمان بازگشت خواهيم نمود، قتاده گويد: خداوند