آن بهره‌مند شوند، از سدى نقل شده.

(وَ قَدَّرَ فِيها أَقْواتَها) يعنى: در روى زمين ساكنان آن را طبق نياز آنان آفريده است، كه براى بدن انسان و ساير حيوانات هر كدام چه چيز لازم است.

و نيز گفته‌اند: در هر شهر و ديارى نعمتهايى تقدير فرموده است كه در ديگر جاها نيست، تا مردم بوسيله بازرگانى و تجارت از شهرى به شهر ديگر وسائل زندگانى خود را فراهم سازند.

(فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ‌) يعنى در باقيمانده چهار روز از ابتداى خلقت‌[1] بنا بر اين دو روز اوّل هم داخل آن خواهد بود، همانگونه كه مى‌گويى: من ده روزه از بصره به بغداد رفتم، و در پانزده روز بكوفه رسيدم.

(سَواءً لِلسَّائِلِينَ‌) يعنى: كامل و تمام است بدون كم و كاست براى آنان كه از مدّت زمان آفرينش ميپرسند.

بعضى هم گفته‌اند (قتاده و سدى) منظور از سائلين كسانى است از خداوند ارزاق خود را درخواست ميكنند، زيرا همه با زبان حال از خداوند درخواست روزى دارند.

در علّت آفرينش زمين و موجودات آن در مدّت چهار روز اختلاف شده است، بعضى گفته‌اند بنقل از زجاج- علّت اينكه خداوند جهان را بمرور در ظرف مدّت اين چهار روز آفريد، تا بندگانش بدانند در هر كارى خوب است كه انسان صبر و تحمّل بخرج دهد، و كارها را با عجله انجام ندهد

[1] تفسير كشّاف ج 4 صفحه 188 اين قول را به زجاج نسبت داده است