سوره شورى- آيات 51- 53

[سوره الشورى (42): آيات 51 تا 53]

(وَ ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلاَّ وَحْياً أَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولاً فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ ما يَشاءُ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ (51) وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَ لا الْإِيمانُ وَ لكِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ (52) صِراطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ (53))

ترجمه آيات:

51- هيچ انسانى را نرسد كه خداوند با او سخن گويد، مگر آنكه بوسيله وحى، يا از پس پرده‌اى، يا آنكه رسولى فرستد كه طبق فرمان خدا براى مردم آنچه را كه ميخواهد وحى آورد، كه خداوند والا و فرزانه است.

52- و اين چنين بسوى تو روحى را از امر خود وحى فرستاديم، تو قبلا نميدانستى كتاب چيست و ايمان كدام است؟ ولى ما قرآن را نورى قرار داديم كه هر كس از بندگان خود را بخواهيم بوسيله آن هدايت ميكنيم، و تو مردم را براهى راست هدايت ميكنى.