شرح لغات:

خصم- مدّعى را گويند كه حقى را از حقوق از ديگرى ادعا كند و اين لفظ بر واحد و تثنيه و جمع يكسان اطلاق مى‌شود.

تسور- از ماده (سور) كه به معنى ديوار است بوده و گفته مى‌شود (فلان تسور الدار) يعنى از ديوار وارد خانه شد، پس (تسور) از ديوار آمدن را گويند.

محراب- جاى اشراف و بزرگان را گويند چه اين كه با مقام پائين و افراد پست محارب و مخالف است و بدين جهت قبله و جاى نماز را محراب گويند.

شطط- يعنى ستم كرد اذ دخلوا- اين جمله بدل از (اذ تسوروا) بوده و نيز گفته‌اند زمان دخول غير از زمان (تسور) است.

خصمان- خبر است بر مبتداء محذوف كه (نحن) باشد.

قليل ما هم- (هم) مبتداء و (قليل) خبر و (ما) زايد است. و ممكن است كه (ما) به معنى (الذى) بوده و (هم) مبتداء و خبر آن محذوف باشد و تقدير چنين باشد (و قليل الذينهم كذلك)

تفسير:

هنگامى كه خداوند از اعطاء حكمت و فصل خطاب به داود سخن گفت به يك نمونه از مخاصمه‌هايى كه نزد او آورده شده است اشاره كرد و فرمود:

(وَ هَلْ أَتاكَ‌) (و آيا آمد تو را) اى محمد 6( نَبَأُ الْخَصْمِ‌) (خبر مخاصمه كنندگان)، كلمه استفهام در اين جمله براى تشويق به شنيدن و ارائه مواردى از نقايص مى‌باشد.

(إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ‌) (زمانى كه بالا رفتند بر ديوار پرستشگاه) تا در نمازگاه بر «داود» داخل شدند و اين كه فعل (تسوروا) به صورت جمع آورده شده با اين كه فاعل آن دو فرشته بوده است به جهت دو فرقه مخاصمه كننده مى‌باشد