[سوره ص (38): آيات 6 تا 10]

(وَ انْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَ اصْبِرُوا عَلى‌ آلِهَتِكُمْ إِنَّ هذا لَشَيْ‌ءٌ يُرادُ (6) ما سَمِعْنا بِهذا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هذا إِلاَّ اخْتِلاقٌ (7) أَ أُنْزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِنْ ذِكْرِي بَلْ لَمَّا يَذُوقُوا عَذابِ (8) أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ (9) أَمْ لَهُمْ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبابِ (10))

ترجمه:

و رفتند گروهى از ايشان كه برويد و صبر كنيد بر خدايان خويش، همانا اين چيزيست خواست شده. ما نشنيده‌ايم اين را در ملت آخر، نيست اين مگر دروغ ساختنى. آيا نازل شده است بر او ذكر از ميان ما، بلكه ايشان در شك هستند از ذكر من، بلكه هنوز نچشيده‌اند عذاب مرا. يا كه در نزد ايشان خزينه‌هاى رحمت پروردگارت بود كه عزيز و بخشاينده است. يا براى ايشان است ملك آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است؟، پس بالا روند در اسباب.

شرح لغات:

انطلاق- به آسانى راه رفتن را گويند و لذا گفته مى‌شود: (طلاقة الوجه) يعنى خوشرويى و (طلاقة الخلق) يعنى خوش خويى‌