زود فرا رسيدن عذاب ما را طلب مى‌كنيد.

(فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ‌) (پس زمانى كه نازل شود بساحت ايشان پس بد باشد بامداد بيم شدگان) يعنى چون به آستانه و فضاى وسيع خانه ايشان عذاب نازل شود.

عادت عرب اين بود كه به هنگام بامداد به خانه دشمن براى غارت يورش مى‌آوردند و خداوند نيز اقوام و ملل را هنگام صبح دچار عذاب ميكرده است و آيه فوق نيز بر اساس عادت مردم گفته شده است و خداوند مى‌فرمايد:

(ان موعدهم الصبح أ ليس الصبح بقريب)، «همانا وعده ايشان صبح است آيا صبح نزديك نيست؟- هود- 81»( وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ‌) (و روى گردان از ايشان تا هنگامى و بنگر پس بزودى مى‌نگرند) تفسير اين آيه گذشت و اين كه اين جملات تكرار شده بجهت تأكيد است، و شايد يكى از اين آيات راجع به عذاب دنيا و ديگرى راجع به عذاب آخرت مى‌باشد. يعنى در كار خود با بصيرت باش كه ايشان نيز به زودى در كار خود بصيرت پيدا مى‌كنند هنگامى كه اين بصيرت ايشان را سودى ندهد.

سپس خداوند خود را از آنچه وصف مى‌كند و بهتان ميگويند منزه كرده و مى‌فرمايد:

(سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ‌) (منزه است پروردگارت، پروردگار عزت از آن چه وصف مى‌كنند) يعنى منزه است خداوندت و پروردگارت كه مالك عزت است، عزيز مى‌كند از پيامبران و اولياء آنكه را بخواهد، كسى مالك عزت دادن به كسى غير از خداوند نمى‌باشد، پس منزه است خداوند از آنچه وصف مى‌كنند كه لايق او نيست، كه مى‌گفتند خداوند اولاد و شريك اتخاذ كرده است.

(وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ‌) (و سلام بر مرسلان) يعنى سلامت و امان باشد براى انبياء از اين كه دشمنانشان بر آنان پيروز شوند.